Krok 1: Wykonanie procesu termoizolacyjnego polegającego na wyklejeniu płyty warstwowej styropianem.   Rozplanowanie otworów pod montaż kotew.

Krok 2: Wykonanie otworów jedynie w nowej warstwie izolacyjnej oraz warstwie fakturowej i starej izolacji termicznej. W tym celu należy używać wierteł diamentowych o średnicy 12mm. Najlepiej z funkcją do wiercenia w betonie zbrojonym.

Krok 3: Wykonanie pomiaru, za pomocą nawigatora (pręta stalowego o fi równym 10mm), rzeczywistej grubości trzech przewierconych warstw: starej izolacji termicznej, warstwy fakturowej oraz nowej izolacji termicznej.

Krok 4: Określenie potrzebnej długości kotwy kompozytowej RM. Pomiar rzeczywistej grubości z kroku nr 3 powiększony o 3 cm.

Krok 5:  Wykonanie otworu w warstwie konstrukcyjnej ściany na głębokość 5cm. Oczyszczenie otworu z zanieczyszczeń za pomocą sprężonego powietrza. Potwierdzenie całkowitej głębokości montażowej za pomocą nawigatora.

Krok 6: Wykonanie frezu o głębokości 2cm w nowej warstwie izolacji termicznej. Wprowadzenie kotwy kompozytowej RM do otworu. Uderzając młotkiem w trzpień pręta kompozytowego dokonać kotwienia warstwy izolacyjnej z jednoczesnym wzmocnieniem warstwy fakturowej ściany warstwowej.

Powyższy syntetyczny opis procesu montażu kotew kompozytowych RM można uszczegółowić rozwijając każdy z przytoczonych sześciu punktów. I tak:

Krok 1 i 2: Po wykonaniu procesu termoizolacyjnego polegającego na wyklejeniu płyty warstwowej styropianem należy rozplanować i przygotować otwory pod montaż kotwy. Otwory należy wykonać jedynie w nowej warstwie izolacyjnej, warstwie fakturowej oraz starej warstwie izolacji termicznej. Do tego celu najlepiej jest użyć wiertła diamentowego o średnicy fi 12mm. Zaleca się używanie wierteł z funkcją do wiercenia w betonie zbrojonym. Poniżej przedstawiono proponowany rozkład kotew kompozytowych RM w procesie termomodernizacji. Ilość i schemat rozmieszczenia kotew kompozytowych RM zależeć będzie od konieczności uzyskania odpowiedniego poziomu nośności dyblo-kotwo-łącznika, który w głównej mierze ma za zadanie wzmocnić wielowarstwową ścianę systemu „Wielkiej Płyty”

Schemat rozmieszczenia kotw kompozytowych RM

Krok 3 i 4: Następny krok polega na zmierzeniu za pomocą nawigatora (pręta stalowego o średnicy fi 10mm) rzeczywistej grubości trzech przewierconych warstw: starej izolacji termicznej,  warstwy fakturowej oraz nowej izolacji termicznej (np. 6 cm stara izolacja + 6 cm warstwa fakturowa + nowa izolacja termiczna ze styropiany grubości np. 10 cm). Do otrzymanego wyniku dodajemy 3 cm (głębokość otworu w warstwie nośnej 5cm odjąć 2 cm głębokości frezu). Co daje nam: 22cm + 3cm = 25cm . Jest to docelowa długość pręta kompozytowego.

Ponadto dzięki dokonanym pomiarom dokonujemy doboru docelowej długości pręta kompozytowego w systemie kotwy kompozytowej RM, tj.:

1.       25cm szpilka – gdy nowa izolacja wynosi 10 cm

2.       30cm szpilka – gdy nowa izolacja wynosi 15 cm

3.       35 cm szpilka – gdy nowa izolacja wynosi 20 cm

Przy prawidłowym dobrze długości sprawiamy że frez wykonywany w styropianie zawsze będzie wynosił 2cm głęboki.

Dobór długości szpilki w zależności od grubości izolacji termicznej

Krok 5 i 6: Krok ten obejmuje wykonanie otworu o głębokości 5 cm w warstwie konstrukcyjnej na kołek rozporowy o średnicy fi 10 mm. Po wykonaniu otworu, otwór ten należy oczyścić z luźnych i wolnych elementów powstałych podczas wiercenia. Do tego celu zaleca się zastosować bezprzewodową sprężarkę akumulatorową. Po oczyszczeniu otworu należy wykonać ponowny pomiar, za pomocą nawigatora,  potwierdzający wcześniej określona całkowita długość zestawu kotwy kompozytowej RM. Następnie w nowej warstwie izolacji termicznej wykonuje się frez pod talerzyk dociskowy o głębokości 2cm. Wprowadza się kotew kompozytową RM do otworu i uderzając młotkiem w trzpień pręta kompozytowego dokonuje się kotwienia warstwy izolacyjnej z jednoczesnym wzmocnieniem warstwy fakturowej ściany warstwowej. W procesie tym zaostrzony element kotwy kompozytowej znajdujący się w kołku rozporowym w wyniku uderzenia w pogrubioną część kotwy, ulega zagłębieniu w kołek rozporowy, natomiast pogrubiona część znajdująca się na wysokości talerzyka ulega zagłębieniu w nieprzelotowym gnieździe talerzyka dociskowego.

Montaż kotwy kompozytowej RM w warstwie nośnej ściany wielowarstwowej

 Wykonany frez na talerzyk

Kotwienie warstw

Dzięki elastyczności systemowej opartej na z unifikowanym doborze długości pręta kompozytowego do grubości nowopowstającej izolacji termicznej powinniśmy standardowo otrzymywać również zunifikowaną głębokość frezu pod talerzyk dociskowy, wynoszącą 2 cm. Głębokość ta odpowiada grubości stosowanym najczęściej i powszechnie dostępnym dekielkom styropianowym, które służą jako „zatyczki” otworów powstałych po frezowaniu. Doskonale to pokazuje uniwersalność opracowanego systemu kotew kompozytowych RM z obecnymi już na rynku rozwiązaniami technicznymi.